Περιοχή Ανατολικά Άγραφα/Ανατολικά του ποταμού Μέγδοβα


λίστα   

πληροφορίες
Κάντε κλικ στο παρακάτω κουμπί ή στοιχείο στο χάρτη για να δείτε πληροφορίες σχετικά με αυτό.
Lf Hiker | E.Pointal contributor

Λουτροπηγή-κορυφή_κάστρο_Μενελαΐδος-Λουτρά_Σμοκόβου   

Προφίλ

50 100 150 200 5 10 15 Aπόσταση (km) Aνύψωση (m)
Xωρίς δεδομένα ανύψωση
Όνομα: Χωρίς δεδομένα
Aπόσταση: Χωρίς δεδομένα
Ελάχιστη ανύψωση: Χωρίς δεδομένα
Μέγιστη ανύψωση: Χωρίς δεδομένα
Yψομετρική ανάβαση: Χωρίς δεδομένα
Yψομετρική κατάβαση: Χωρίς δεδομένα
Διάρκεια: Χωρίς δεδομένα

ΛΟΥΤΡΟΠΗΓΗ   

γεωγραφικό πλάτος: 39° 07' 03"
γεωγραφικό μήκος: 22° 02' 47"

Περιγραφή

Λουτροπηγή

ΛΟΥΤΡΑ_ΣΜΟΚΟΒΟΥ   

γεωγραφικό πλάτος: 39° 07' 44"
γεωγραφικό μήκος: 22° 00' 39"

Περιγραφή

Λουτρά Σμοκόβου

ΚΑΣΤΡΟ_ΜΕΝΕΛΑΪΔΟΣ(976μ)   

γεωγραφικό πλάτος: 39° 07' 19"
γεωγραφικό μήκος: 22° 02' 14"

Περιγραφή

Κάστρο Μενελαΐδος(976μ)

 

Ζ13 Λουτρά Σμοκόβου-κορυφή Κάστρο Μενελαΐδος 976μ-ΛουτροπηγήΕύκολη

Σήμανση:κόκκινος κύκλος σε κίτρινο τετράγωνο /κωδικός Z13

Μήκος: 6 km
Χρόνος πορείας:
Συνολική ανάβαση/κατάβαση:+623m/-333m
Αφετηρία:πλατεία Λουτρών Σμοκόβου (υψόμ. 402) 39 07 44.08Ν 22 00 39.60Ε
Τερματισμός:πλατεία Λουτροπηγής (υψόμ. 978) 39 07 03.58Ν 22 02 47.62Ε

Από την πλατεία των λουτρών Σμοκόβου ξεκινάμε το περπάτημα προς τα ανατολικά στον δρόμο που ξεκινά δεξιά όπως βλέπουμε την μικρή πετρόχτιστη βρύση και το κτήριο των λουτρών. Ο δρόμος στρέφεται αμέσως αριστερά και περνά πίσω από τις εγκαταστάσεις των λουτρών. Στα 180 μέτρα ευθεία και πριν μπούμε στην κεντρική άσφαλτο αφήνουμε τον δρόμο και μπαίνουμε δεξιά σε μονοπάτι μέσα στο δάσος. Μετά από την πρώτη ανηφόρα γίνεται ομαλό. Σε ένα λεπτό αφήνουμε στα δεξιά μας παλιά βρύση χωρίς νερό και συνεχίζουμε ανηφορικά μέσα στο δάσος όπου επικρατεί η βελανιδιά. Το μονοπάτι κερδίζει αργά υψόμετρο τραβερσάροντας τις δασωμένες πλαγιές που υψώνονται στα δεξιά μας (νότια) περνώντας μικρά ρεματάκια. Σε κάποιο ομαλό δασωμένο σημείο διακλαδίζεται δεξιά μας το μονοπάτι «Ζ14» το οποίο κάνοντας κυκλική σύντομη διαδρομή επιστρέφει στα λουτρά. Περίπου 500 μ. μετά το μονοπάτι περνά δίπλα από δυο αλεπάλληλα λιβάδια, το πρώτο από δεξιά και το δεύτερο από αριστερά. Συνεχίζουμε με σταθερή ανατολική πορεία τραβερσάροντας πάνω από ρέμα που κατεβαίνει με αντίθετη κατεύθυνση. Συναντάμε και περνάμε την κοίτη του η οποία κρατά νερό σχεδόν όλο το χρόνο. Στρεφόμαστε δεξιά ανάμεσα σε όμορφα μεγάλα πλατάνια με χοντρούς κορμούς για περίπου εκατό μέτρα. Αφήνουμε το ρέμα στα δεξιά μας και ανηφορίζουμε σε μεγάλες στροφές στο δάσος βελανιδιάς και πουρναριάς περνώντας από μικρά ξέφωτα. Φτάνουμε σε λιβάδι με τσιμεντένια δεξαμενή και χωματόδρομο στο πάνω μέρος, τον οποίο ακολουθούμε δεξιά για είκοσι μέτρα για να μπούμε στο πάνε μέρος του ξανά στο μονοπάτι με βόρεια κατεύθυνση. Σε δέκα λεπτά βρίσκουμε μεγάλα λιβάδια. Στρίβουμε δεξιά (ανατολικά) και ανεβαίνουμε στο όριο του δάσους. Περνάμε δεξιά από περίφραξη και σε λίγες δεκάδες μέτρα μετά συναντάμε διακλάδωση με οριζόντιο μονοπάτι με κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Το ακολουθούμε νότια (δεξιά). Σιγά-σιγά γίνεται πιο ασαφές και κινείται σε πυκνό δάσος και γίνεται αρκετά ανηφορικό. Συναντάμε χωματόδρομο τον οποίο ακολουθούμε αριστερά στην κλειστή του στροφή και ανεβαίνουμε μέχρι το τέρμα του για 200 περίπου μέτρα. Βρισκόμαστε σε ξέφωτο σε διάσελο. Βορειοανατολικά συνεχίζει σαφές μονοπάτι που παρακάμπτει την κορυφή και τον Προφήτη Ηλία και σε εκατό μέτρα μπαίνει στο βασικό μονοπάτι. Εμείς ακολουθούμε την διαδρομή «Ζ13» μπαίνοντας με βόρεια κατεύθυνση στο πυκνό και σκιερό δάσος πουρναριάς. Περνάμε στενό πέρασμα ανάμεσα σε βράχια και η θέα γίνεται αποκαλυπτική προς την κοιλάδα των λουτρών και τα γύρω ψηλότερα βουνά. Ακολουθούμε την δασωμένη κορυφογραμμή χωρίς να χάνουμε την θέα και αφήνουμε δεξιά μας τα τείχη του κάστρου. Περνάμε δίπλα από το κολωνάκι της κορυφής και κατεβαίνουμε στον περίβολο του ναού του Προφήτη Ηλία για μια ευχάριστη στάση με θέα την λίμνη Σμοκόβου. Δίπλα απλώνονται χορταριασμένα λιβάδια και ανάμεσα στα δέντρα διακρίνουμε αρχαία δεξαμενή νερού.

Από την Προφήτη Ηλία κατηφορίζουμε στα λιβάδια με νότια κατεύθυνση και σε λίγο μπαίνουμε στο δάσος όπου ξεχωρίζουν μεγάλες βελανιδιές. Συναντάμε από τα δεξιά κάτω από μεγάλη βελανιδιά το μονοπάτι που έρχεται από το διάσελο που παρακάμπτει την κορυφή. κατηφορίζουμε για λίγα λεπτά και βγαίνουμε από το δάσος περνώντας δεξιά δίπλα από χωράφι για λίγες δεκάδες μέτρα. Μπαίνουμε σε χωματόδρομο που ακολουθούμε δεξιά (νοτιοανατολικά) και στα 300 μέτρα, χωρίς να στρίψουμε σε άλλη διακλάδωση, συναντάμε τον ναό την Αγίας Τριάδας. Δεξιά πριν τον ναό μπαίνουμε σε κατηφορικό μονοπάτι με νότια κατεύθυνση. Σε λίγο συναντάμε τα πρώτα σπίτια της Λουτροπηγής. Περνάμε μέσα από τον περίβολο του ναού του Αγίου Αθανασίου ανοίγοντας και κλείνοντας πίσω μας δυο αυλόπορτες. Κατηφορίζουμε σε στενό τσιμενταρισμένο μονοπάτι και μπαίνουμε σε τσιμενταρισμένο δρόμο που ακολουθούμε δεξιά. Στα αριστερά μας βλέπουμε την παλιά βρύση «Καμάρα» (χωρίς νερό) και σε πενήντα μέτρα μπαίνουμε στον κεντρικό ασφαλτόδρομο που ακολουθούμε αριστερά για 230 μέτρα μέχρι την πλατεία του χωριού.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΤΡΩΝ ΣΜΟΚΟΒΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ I. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Αί θεραπευτικοί ιδιότητες των Λουτρών Σμοκόβου από άρχαιοτάτης εποχής ήσαν γνωσταΐ μόνον εις τούς κατοίκους των πέριξ χωρίων καί τούτο λόγφ τής έλλείψεως συγκοινωνίας (όδοϋ) καί τής θέσεως εις ήν εύρίσκοντο ταΰτα… όρεινής καί δυσβάτου.Τό πρώτον γίνονται γνωστά τά Λουτρά Σμοκόβου έν έτει 1662, χάρις εις τήν ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν δύο μοναχών τού Μοναστηριού τού γειτονικού χωρίου Ρέντίνης,όνόματι Φράγκου καί Μόσχου, οΐτινες καί έκτισαν προχείρους οίκίσκους καί προχείρους λουτρικάς εγκαταστάσεις.
Ούτως είχον τά Λουτρά Σμοκόβου μέχρι τής εποχής τού Άλή Πασσα των Ίωαννίνων, χάρις εις τό ένδιαφέρον τού όποιου έγινε μία μικρά κομψή Λουτρόπολις, τήν ποιαν καί αύτός ουτος Άλή Πασσας έχρησιμοποίει ως θέρετρον, έχων καί ιδιόκτητον Πύργον, κείμενον έκεϊ ένθα σήμερον κεΐται τό Έστιατόριον.
Μετά τήν δολοφονίαν τού Άλή Πασσα, τά πάντα έκ τής έγκαταλείψεως κατεστράφησαν, παρέμειναν όμως αί λουτρικαί εγκαταστάσεις, αί γνωσταΐ καί σήμερον ώς τού «Άλή» καί «Μαχμούτ», χρησιμοποιούμενοι μέχρι τού 1928, ότε άνηγέρθη νέον συγχρονισμένον Ύδροθεραπευτήριον, έκεϊ ένθα άνηγέρθη καί τό σημερινόν Ύδροθεραπευτήριον καί Είσπνευσοθεραπευτήριον.
Μετά τόν θάνατον τού Άλή Πασσα καί μέχρι τής προσαρτήσεως τής Θεσσαλίας εις τήν Ελλάδα, τά Λουτρά Σμοκόβου εύρίσκονται έν παρακμή καί μόνον αί λουτρικαί έγκαταστάσεις του έχρησιμοποιοΰντο καί πάλιν μόνον υπό των πέριξ χωρικών.
Ευθύς μετά τήν προσάρτησιν τής Θεσσαλίας τό έτος 1882 τά Λουτρά Σμοκόβου ήτοι αί πηγαί μετά τής περιοχής των έγένοντο κτήμα τής Ελληνικής Κυβερνήσεως καί περιουσία τού Δημοσίου, προεκλήθη άμέσως τό ένδιαφέρον τών αρμοδίων διά τήν έκ νέου άξιοποίησίν των.
Καί τά μέν πρώτα χρόνια μέχρι τού 1903 ένοικιάζοντο έπί όλιγοετεϊ έκμεταλλεύσει είς ίδιώτας, έξ ου καί δέν ήτο δυνατόν νά γίνουν σπουδαία έργα, άλλά καί τό κυριώτερον, διότι δέν ύφίστατο οδική σύνδεσις μέ καμμίαν πόλιν.
Ούτως εϊχον τά πράγματα μέχρι τού 1903, ότε τό Κράτος ένοικίασε τήν Λουτρόπολιν έπί μίαν 20ετίαν είς τόν τότε πολιτευτήν Καρδίτσης άείμνηστον Κ. Τερτίπην, μέ τήν ύποχρέωσιν νά προβή είς τήν έκτέλεσιν ώρισμένων
έργων, σκοπόν έχοντα τήν άξιοποίησίν τής Λουτροπόλεως.
Χάρις πράγματι εις τό ένδιαφέρον τού άναδόχου τούτου άειμνήστου Κ. Τερτίπη τά Λουτρά Σμοκόβου λαμβάνουν τεραστίαν άνάπτυξιν καί γίνονται γνωστά είς όλην τήν Ελλάδα καί τό έξωτερικόν άκόμη. Έπί τών ήμερών του γίνεται αμαξιτός δρόμος Καρδίτσης -Λουτρών Σμοκόβου. Άνεγείρεται συγχρονισμένον Έστιατόριον καί τό σπουδαιότερον Ξενοδοχεία, τά όποια διά τήν έποχήν των άνταπεκρίνοντο είς τάς απαιτήσεις τής τότε άστικής του πελατείας. Ταύτα ήσαν «Ό Όλυμπος», «ή Μακεδονία»,«Νευρόπολις», τό «Τερτίπιον I» καί τό «Τερτίπιον II» καί τά «Φάλαρα». Τά Ξενοδοχεία ταΰτα ήσαν τόσον καλά,ώστε (πλήν τού «Μ », τό όποιον κατεδαφίσθη διά νά άνεγερθή τό Ύδροθεραπευτήριον) διετηρήθησαν καί μετέπειτα μέχρι τής καταστροφής τών Λουτρών υπό τών Γερμανών.
Μετά τό πέρας τής συμβάσεως τού Κ. Τερτίπη τά Λουτρά ένοικιάζονται ύπό τού Κράτους έπί μίαν 25ετίαν είς τήν Εταιρείαν Γενικών Επιχειρήσεων Καρδίτσης «ΕΓΕΚ» ύπό ώρισμένας καί πάλιν συμβατικάς ύποχρεώσεις, αϊτινες καί πραγματοποιήθησαν, δώσασαι νέαν ώθησιν εις τήν άνάπτυξιν τής Λουτροπόλεως.
Τό σημαντικώτερον έργον τό καί σήμερον διατηρούμενον ίδιοντής Εταιρείας ταύτης ήτο ύδρομάστευσις των ύδάτων των Ιαματικών Πηγών και άνέγερσις συγχρονισμένου ‘Υδροθεραπευτηρίου εις θέσιν δπου τό ύδωρ θά έπήγαινε μέ φυσικήν ροήν, άνευ άντλήσεως. Οΰτω είς θέσιν δπου άλλοτε εϊχεν άνεγερθή τό Ξενοδοχεΐον ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, μετά τήν κατεδάφισιν του, άνηγέρθη Ύδροθεραπευτήριον άνετον καί πολυτελές διά τήν εποχήν του μέ 52 μαρμάρινους λουτήρας καί ΰπερθεν αύτοΰ διώροφον Ξενοδοχεΐον Β’ τάξεως τό Ξενοδοχεΐον ΤΑ ΤΕΜΠΗ. Επίσης άνήγειρεν καί δύο λαϊκάς κατοικίας τούς Ξενώνας Πίνδος καί ‘Ωραία Θεσσαλία.
H κατ’ αυτόν τον τρόπον βελτίωσις τών Ξενοδοχειακών καί Λουτρικών εγκαταστάσεων υπό τής άναδόχου ­ εταιρείας καί τό ενδιαφέρον τών Διευθυντών της διά τήν καλήν λειτουργίαν αύτών, έδωσαν νέαν ώθησιν είς τάς έργασίας τής Λουτροπόλεως καί άσφαλώς θά καθίστατο μία τών καλλιτέρων τής Ελλάδος, άν πόλεμος δέν άνέκοπτε τό 1940 τήν πρόοδόν της καί εν συνεχείμ Γερμανική κατοχή δέν κατέστρεφεν όλοσχερώς τάς έγκαταστάσεις της.
Θά ήτο μεγάλη παράλειψις άν ένταϋθα δέν άνεφέραμεν καί ένα άλλον σημαντικόν παράγοντα, όποιος συνέβαλε
τά μέγιστα εις τήν άνάπτυξιν τής Λουτροπόλεως καί προπαντός είς τό νά καταστή αυτή γνωστή καί νά διαφημισθή ίαματικότης τών ύδάτων της. Τον ‘Υδρολόγον Ιατρόν άείμνηστον Δημ. Κρητικόν, όποιος επί μίαν ολόκληρον δεκαπενταετίαν ήνάλωσεν έαυτόν καί τήν επιστήμην του είς τήν μελέτην Λουτρών Σμοκόβου, άφήσας άξιόλογον συγγραφικήν έργασίαν περί αύτών.
Μετά τήν κήρυξιν τοΰ β’ παγκοσμίου πολέμου τά Λουτρά καί αί έγκαταστάσεις των παύουν φυσικά νά λειτουργούν. Οί Γερμανοί όμως πληροφορηθέντες τήν άνοιξιν τού 1943, διότι είς τά Λουτρά Σμοκόβου είχεν έγκατασταθή καί έλειτούργει Σχολή τών Εύελπίδων τού ΕΛΑΣ άπέστειλαν έκ Λαρίσης ειδικόν σχηματισμόν, όποιος δΓ έκκρηκτικών καί έμπρηστικών ύλών άνετίναξε τά πάντα είς τον άέρα καί οΰτω κομψή Λουτρόπολις τοΰ Σμοκόβου μετεβλήθη είς σωρόν ερειπίων.
Η έπακολουθήσασα τήν άπελευθέρωσιν άνώμαλος περίοδος τοΰ άνταρτοπολέμου καί τοΰ έκπατρισμοΰ τών κατοίκων τής περιοχής δέν έπέτρεψεν είς τό Κράτος νά σκεφθή διά τήν άνοικοδόμησιν τής Λουτροπόλεως. Μόνον τό 1952 χάρις είς τό ένδιαφέρον τοΰ Ελληνικού Όργανισμοΰ Τουρισμού, διαδεχθέντος τό Δημόσιον είς τήν κυριότητα καί τήν έκμετάλλευσιν τών Ιαματικών Πηγών τής Χώρας, προεκηρύχθη διαγωνισμός διά τήν πολυετή έκμετάλλευσιν τής Λουτροπόλεως, υπό τόν όρον τής πλήρους άνοικοδομήσεως ταύτης καί δή έπί τή βάσει πολεοδομικοΰ σχεδίου καί, τό σπουδαιότερον, βάσει άρχιτεκτονικών σχεδίων ξενοδοχειακών καί λοιπών έγκαταστάσεων, άνταποκρινομένων πλήρως είς τάς άπαιτήσεις τοΰ συγχρόνου πολιτισμού. Είς τόν διαγωνισμόν τούτον άνάδοχος άνεκηρύχθη καί πάλιν Θεσσαλός, γνωστός άλλοτε ’Αστυνομικός Διευθυντής τών Έγκληματολογικών ‘Υπηρεσιών, όποιος προσωπικώς καί μέ συνεργάτας τά μέλη τής οικογένειας του άνέλαβε μέ ζήλον καί πρό παντός μέ άγάπη παθολογικήν μπορεί νά πή κανείς νά δημιουργήση έκ νέου έκ τών έρειπίων μίαν Λουτρόπολιν άνταξίαν τής προπολεμικής, άλλά σύγχρονον καί έντελώς πολιτισμένην.
Οΰτω είς τόν έλάχιστον διά τό πλήθος τών έκτελεσθέντων έργων χρόνον τών οκτώ έτών, κατώρθωσεν ού μόνον νά έκπληρώση άπάσας τάς υπό τής συμβάσεως έπιβαλλομένας υποχρεώσεις, άλλά καί πολλά πέραν τούτων, έργα, τά όποια έβλεπεν δτι ήσαν άπαραίτητα νά γίνουν διά νά καταστή Λουτρόπολις άξια τοΰ ονόματος της.
Μέ τήν άγάπην καί τό ένδιαφέρον πού τόν διακρίνει σέ κάθε τι πού θά ήδύνατο νά συμβάλη είς τήν προκοπήν τής Λουτροπόλεως δέν έφείσθη δαπανών καί κόπων προκειμένου νά λύση τό άπαραίτητον κατά τήν γνώμην του ζήτημα τής ύδρεύσεως τής Λουτροπόλεως. Μέχρι τοΰ 1954 Λουτρόπολις ΰπέφερεν άπό έλλειψιν ΰδατος ποσίμου καί λάτρας. Ούδέν ξενοδοχεΐον, καί προπολεμικώς πλήν τοΰ ξενοδοχείου Τά Τέμπη, διέθετεν τρεχούμενον νερό καί τό πόσιμον διεκομίζετο άπό πλησίον πηγάς μέ βαρελάκια πάνω σέ γαϊδουράκια καί έπωλεΐτο, ακόμη καί εις τούς λουσμένους. Εύνόητον βέβαια πόση οικονομία ΰδατος έπρεπε να γίνεται, τοΰ ΰδατος τό όποιον πρέπει νά είναι τό άφθονώτερον είδος εις μίαν πόλιν. ‘Ο άνάδοχος κ. Παπαδημητρίου είδεν δτι πρωταρχικόν θέμα ήτο νά εξασφάλιση «τό νερό» άφθονο καί υγιεινό. Άπετάθη σέ ειδικούς επιστήμονας, Γεωλόγους, Μηχανικούς καί Ύγιεινολόγους καί κατέληξε νά δημιουργήση ύδραγωγεϊον μικρόν αλλά επιστημονικόν καί μέ παροχήν υπεραρκετήν διά τήν παρούσαν καί μελλοντικώς ηύξημένην κίνησιν τής Λουτροπόλεως.
Τό δεύτερον σημαντικόν έργον εις τήν Λουτρόπολιν ήτο τή πρωτοβουλία καί πάλιν τού άναδόχου νά πραγματοποιήση τό δνειρον τοΰ άειμνήστου Ύδρολόγου ιατρού Δ. Κρητικού, νά δημιουργηθή εις τά Λουτρά Σμοκόβου σύγχρονον Είσπνευσοθεραπευτήριον μέ καταλλήλους συσκευάς καί είδικευμένον προσωπικόν. Στηριχθείς εις τάς μελέτας καί προτάσεις τοΰ Δ. Κρητικοΰ, όποιος εΐχεν έπισταμένως μελετήσει τήν ίαματικότητα των ύδάτων καί τά άποτελέσματα τούτων επί παθήσεων τοΰ αναπνευστικού συστήματος, μέ τήν βοήθειαν καί τήν συμπαράστασιν τοΰ είδικωτέρου Έπιστήμονος έν Έλλάδι τοΰ Καθηγητοΰ τής Υδρολογίας τοΰ Πανεπιστημίου ’Αθηνών κ. Ε. Φωκά, καί τοΰ Γεωχημικοΰ κ. Μ. Περτέση, έγκατέστησε καί έθεσεν έν λειτουργία άπό τοΰ 1956 Είσπνευσοθεραπευτήριον, σύγχρονον καί επιστημονικόν, πλουτισμένον μέ καλλιτέρας συσκευάς, τάς όποιας έφερεν έκ Γερμανίας.
Οΰτω σήμερον Δουτρόπολις Σμοκόβου κατατάσσεται μεταξύ των καλλιτέρων έν Έλλάδι τοιούτων. Είναι μεταξύ
των 13 τουριστικών Λουτροπόλεων τής Ελλάδος καί κατέχει τήν 4ην θέσιν εις κίνησιν, δέ κατ’ έτος αύξανομένη
πελατεία της προοιωνίζει τήν σταθεράν έξέλιξίν της, καί θά άποτελέση τό καύχημα τής Θεσσαλίας.

 

Κατεβάστε το αρχείο απ’ εδώ